- fictio
- fictĭo, ōnis, f. [fingo] (post-Aug.; esp. freq. in Quint.).I.A making, fashioning, forming, formation (cf.:II.
confictio, figmentum): (animalis) fictio a capite sumit exordium,
Lact. Opif. D. 12:hominis,
i. e. creation, id. 4, 4; 2, 9:nominum fictio adjectis, detractis, mutatis litteris,
Quint. 6, 3, 53; 8, 3, 19; Onomatopoiia, id est fictio nominis, id. 8, 6, 31; 9, 1, 5: Furium, veterem poëtam, dedecorasse linguam Latinam hujuscemodi [p. 745] vocum fictionibus, quae, etc., Gell. 18, 11, 2. —In partic.A.A feigning, counterfeiting, disguising:B.in figura totius voluntatis fictio est, apparens magis quam confessa,
Quint. 9, 2, 46:poëtarum,
fictions, Lact. 1, 21 fin.: fictiones personarum, quae prosôpopoiiai dicuntur, Quint. 9, 2, 29:personae,
id. 9, 3, 89; 11, 1, 39; Vulg. Sap. 7, 13.—Rhet. t. t., an assumed or fictitious case, a supposition, fiction:C.adhuc est subtilior illa ex simili translatio, cum, quod in alia re fieri solet, in aliam mutuantur. Ea dicatur sane fictio,
Quint. 6, 3, 61; cf.: duci argumenta non a confessis tantum, sed etiam a fictione, quod Graeci kath hupothesin vocant, id. 5, 10, 95 Spald.:est et illa ex ironia fictio, qua usus est C. Caesar, etc.,
id. 6, 3, 91.—Jurid. t. t.:fictio legis,
a fictitious assumption in a case, a fiction, Gai. Inst. 3, 56; Dig. 35, 2, 1, § 1; 18; 41, 3, 15. For an account of the fictions in use in the formulas of the Roman law, v. Gai. Inst. 4, 32-38; cf. Savigny, Du Droit Romain, 5, pp. 76-84.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.